İstanbul Türküsü
İstanbul’da Boğaziçin’de
Bir fakir Orhan Veli’yim,
Veli’nin oğluyum,
Tarifsiz kederler içinde.
...
Urumelihisarı’na oturmuşum;
Oturmuşum da bir türkü tutturmuşum;
“İstanbul’un mer mer taşları;
Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;
Gözlerimden boşanır hicran yaşları;
Edalım
Senin yüzünden bu halim.”
“İstanbul’un orta yeri sinema;
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;
El konuşur, sevişirmiş, bana ne?
Sevdalım
Boynuna vebalim!”
İstanbul’da Boğaziçi’ndeyim;
Bir garip Orhan Veli;
Veli’nin oğlu;
Tarifsiz kederler içindeyim.
ORHAN VELİ KANIK